@misc{Kulczyńska-Kruk_Joanna_Dni_2024,
 author={Kulczyńska-Kruk, Joanna},
 abstract={Tematem artykułu są poetyckie reprezentacje zamachu na Gabriela Narutowicza, pierwszego Prezydenta RP. Zbrodnia polityczna, która miała miejsce 16 grudnia 1922 roku, była szeroko komentowana w prasie krajowej i światowej. Jej ślady odnaleźć można także w dziełach literackich. Przykładami, które znalazły się w kontekście pamiętnikowym i publicystycznym, są dobrze znane wiersze Antoniego Słonimskiego Na śmierć prezydenta Narutowicza i Juliana Tuwima Pogrzeb prezydenta Narutowicza oraz 15 XII 1922. Wspomnienie, ale także rzadziej przywoływane wiersze: Jana Nepomucena Millera Prezydent na marach, Józefa Wittlina Podzwonne za skazańca, Edwarda Szymańskiego Śmierć Prezydenta, fragmenty Nocy św. Jana Ewangelisty autorstwa Emila Zegadłowicza i wiersz Piłsudski Anatola Sterna. Wiersze te stanowią podstawę badań mających na celu udzielenie odpowiedzi na pytania o motywację ich powstania, a także sposoby ujęcia tematu (poetyka, treść faktograficzna, ideologiczna i etyczna).},
 type={artykuł},
 publisher={Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Jana Długosza w Częstochowie},
 title={Dni wstydu i hańby. Zabójstwo prezydenta Gabriela Narutowicza w poezji międzywojennej},
 address={Częstochowa},
 year={2024},
 language={pol},
 keywords={poezja dwudziestolecia międzywojennego (1918–1939), Gabriel Narutowicz, 16 grudnia 1922, Julian Tuwim, Edward Szymański},
}